Stel, je bent de 50 gepasseerd en je maakt een financieel domme, zeg maar gerust desastreuze beslissing. Jij en je partner raken daardoor al je bezittingen kwijt. Je hebt echt niets meer. Welk verhaal vertel je dan?

Het is een van de gegevens in de roman Het zoutpad van de Britse Raynor Winn. Een echtpaar raakt alles kwijt, inclusief hun huis, en ze besluiten daarop een pad van 1000 km langs de Engelse kust te gaan wandelen. Ze willen niet eindeloos bij vrienden bivakkeren.

Wanneer ze mensen tegenkomen, vragen die wat ze doen.

De ene keer zeggen ze: ‘We hebben ons huis van de hand gedaan en zijn gaan wandelen.’ Wow! Is de reactie. ‘Wat gaaf, op jullie leeftijd!’

De andere keer zeggen ze: ‘We zijn dakloos geworden en zijn toen maar gaan wandelen.’ Ah, ok, is de reactie. En mensen weten niet hoe snel ze weg moeten komen.

Allebei is waar. Maar de reactie is verre van gelijk.

Iedereen geeft een ‘frame’ aan verhalen. Welk perspectief kies je? Laat jij bewust je aambei zien, of kies je een frame waardoor je verhaal iets neutraler overkomt?

Denk daar goed over na, zodat je verhaal overkomt zoals jij wilt.